De werkende moeder: urban legend of mythe?

De werkende moeder: ze bestaat al járen. Ze is een master in multitasken, kan meer ballen tegelijk hoog houden dan Messi en heeft altijd vier paar ogen open. Maar… hoe doet ze het? 

Hoe houdt je op je werk én thuis iedereen tevreden, inclusief jezelf? Stap één: schrap vandaag nog perfectie uit je woordenboek. Er is nog niemand geweest die alles perfect deed. En dat hoeft ook helemaal niet. Bij iedereen met kinderen én een baan is het rond zessen spitsuur. Ga dan maar eens een kopje suiker lenen. Perfectie bestaat echt niet. 

Stap twee is, plan vooruit. Zowel op je werk als thuis. Op m’n werk vergeet ik zo een vaste afspraak als ik deze niet meteen doorplan. Een vrije dag gepland? Rood omcirkelen, voordat er afspraken staan. Wat eten we vanavond? Goeie vraag, had ik nu maar boodschappen gedaan. Allemaal dingen die je kunnen overkomen als je op twee plaatsen tegelijk de ballen probeert hoog te houden. Plan vooruit, en laat die boodschappen lekker thuis bezorgen. Of kies een avond waarop je in alle rust voor de hele week boodschappen haalt. Met een gevulde vriezer en groentelade hoef je geen uur meer te brainstormen wat er ’s avonds op tafel komt. Scheelt weer tijd. 

Stap drie: stel grenzen (of rek ze uit). Zoals ik al zei, niemand is perfect. Alle deadlines gehaald maar een paar mijlpalen van je mini-me gemist? Misschien toch een paar uur minder werken. Met mini-me de hele middag geknutseld, maar het hele huis nog overhoop liggen? Niemand is perfect. Een huishouden van Jan Steen is óók een huishouden. Die berg was kan morgen ook worden gevouwen. En als mini op bed ligt is de stofzuiger er zo door gehaald. 

En tenslotte, let it go… relativeren is een woord wat je absoluut in je vocabulaire erbij krijgt. Met kinderen – of één kind in mijn geval – gaat meestal maar een deel van de dag volgens de planning. Als die er al is. Laat het los. Want al denk je dat je het roer ’s morgens stevig in handen hebt, ’s middags is ineens iemand ziek en krijg je de wind van voren. Bijsturen vereist. En zo gaat het eigenlijk elke dag. Maar… je krijgt er zoveel voor terug. Het is het dubbel en dwars waard als ze hun knellende armpjes om je heen slaan. 

Plaats een reactie